Protezy podudzia
Z czego się składa?
1 -leja protezowego.
W protezie podudzia lej wykonany jest z żywicy, włókna węglowego ponadto miękkiej wkładki wewnętrznej, wkładki silikonowej lub żelowej.
2 – elementów modularnych.
Do leja i stopy domontowywane są elementy modularne.
3 – stopy protezowej.
Stopa protezowa jest częścią , który odpowiada za kontakt protezy z podłożem.
4 – pokrycia kosmetycznego.
Ostatnim elementem w budowie protezy jest pokrycie kosmetyczne. Zazwyczaj jest wykonane z pianki na którą naciągana jest pończoszka pokryciowa.
Materiały/Elementy do budowy protez pochodzą tylko i wyłącznie od najlepszych firm zajmujących się produkcją komponentów do protez tj.: Otto Bock, Ossur, Neuhof, Streifeneder, Blatchford, Flex Foot i wiele innych.
Leje protezowe
Stopy protezowe
Ostatnim elementem w protezie podudzia jest pokrycie kosmetyczne. Jest ono wykonywane z pianki ciałopodobnej, na wzór zdrowej nogi. Całość uzupełniona jest pończoszką pokryciową.
Protezy stałe kończyn dolnych
KOD
OPIS
B.6
proteza ostateczna modularna podudzia z tuleją udową i połączeniem w obrębie stawu kolanowego
B.8
proteza ostateczna modularna podudzia
Jaka jest cena protezy podudzia?
Jak wygląda proces budowy?
1. Wywiad z pacjentem
2. Pobieranie miary
Technik ortopeda wstępnie dokonuje oględzin kikuta w celu zaznaczenia miejsc newralgicznych, następnie przy użyciu taśmy antropometrycznej wykonuje pomiar kikuta. Kolejnym etapem jest odpowiednie zabandażowanie kikuta przy użyciu opasek gipsowych, które należy wcześniej zamoczyć w wodzie. Dzięki temu otrzymujemy negatyw gipsowy który jest odwzorowaniem kikuta pacjenta.
Pobieranie miary kończyn dolnych:
– podudzie – w pozycji siedzącej,
– udo – w pozycji stojącej,
– podwójna amputacja – w pozycji leżącej.
3. Obróbka pozytywu
Wcześniej uzyskany negatyw zostaje zalany gipsem, dzięki czemu uzyskujemy pozytyw. Obróbka pozytywu jest najważniejszym etapem produkcji protezy, ponieważ technik ortopeda musi nadać pozytywowi odpowiedni kształt. Proces ten wykonuje się ręcznie przy użyciu takich narzędzi jak tarnik.
4. Wykonanie leja protezowego
Pozytyw gipsowy mocuje się w przystawce do laminacji. Następnie namoczony „rękaw” zostaje naniesiony na pozytyw. Uruchamiana zostaje pompa próżniowa, która powoduje idealne przyciągnięcie się rękawa do pozytywu. Kolejnym etapem jest naniesienie odpowiedniej ilości warstw dzianiny (włókno szklane ) oraz zamocowanie kilku pasków włókna węglowego w miejscach najbardziej narażonych na ewentualne pękanie, łamanie się. Na koniec nakłada się kolejny rękaw foliowy, do którego następnie jest wlewana żywica. Żywica znajduje się pomiędzy rękawami foliowymi dzięki czemu wsiąka jedynie w dzianiny bez kontaktu z gipsem.
5. Obróbka leja protezowego
Gdy żywica zwiąże następuje wycięcie leja protezowego przy użyciu piłki oscylacyjnej. Pozytyw, który znajduje się w środku leja zostaje wybity. Następnie lej poddaje się obróbce wykańczającej przy użyciu szlifierki oraz papierów ściernych o różnej grubości. Obróbkę leja protezowego wykonuje się głównie na specjalistycznej wydrążarce.
6. Przygotowanie protezy do przymiarki
7. Przymiarka
8. Kopiowanie
Po przymiarce, gdy proteza została już odpowiednio ustawiona następuje tzn. proces kopiowania. Proteza zostaje zamontowana w kopiarce, gdzie elementy przymiarkowe zastępowane są elementami stałymi bez zmiany ustawienia protezy.
9. Laminacja
Lej protezowy zostaje odłączony od reszty protezy i zalany gipsem, a następnie umieszczony w przystawce do laminacji. Nakładane zostają na niego odpowiednie warstwy dzianiny, a następnie rękaw do którego zostaje wlana żywica. Laminacja ma na celu wzmocnić lej protezowy poprzez nałożenie drugiej warstwy laminatu, oraz poprawę estetyki. Po zastygnięciu żywicy, gips z wnętrza leja zostaje usunięty, a sam lej poddaje się już końcowej obróbce wykańczającej przy użyciu szlifierki.
10. Pokrycie kosmetyczne
Specjalna gąbka zostaje nałożona na protezę oraz przyklejona do leja i do górnej części stopy. Następnie przy użyciu wydrążarki następuje nadanie odpowiedniego kształtu gąbce by wyglądała, jak prawdziwa noga i odpowiadała anatomicznym wymiarom drugiej nogi pacjenta.